فرودگاه های شناور کیوشو(Kyushu’s Floating Airports)

در کشور جزیره ای ژاپن که تراکم جمعیت در مناطق ساحلی آن بسیار بالا است توسعه زیرساخت های حیاتی مانند فرودگاه ها با چالش جدی کمبود زمین مواجه است. ساخت باندهای پرواز طویل و ترمینال های وسیع نیازمند فضاهای گسترده و مسطح است که یافتن آن ها در مناطق پرجمعیت و لرزه خیز ژاپن به ویژه در جزیره پرجنب وجوش کیوشو دشوار و پرهزینه است. این محدودیت جغرافیایی مهندسان و برنامه ریزان شهری را به سمت بررسی راهکارهای نوآورانه سوق داده است. یکی از این راهکارها که در دهه های گذشته به طور جدی مورد توجه قرار گرفته ایده ساخت سازه های عظیم شناور بر روی آب های آزاد یا خلیج ها برای کاربری های مختلف از جمله فرودگاه ها بوده است. مفهوم فرودگاه های شناور به عنوان پاسخی بالقوه به این تنگنای فضایی مطرح شد؛ سازه هایی که می توانند بر روی سطح دریا قرار گرفته و نیاز به تملک و آماده سازی اراضی وسیع ساحلی را از بین ببرند. این رویکرد نه تنها مشکل کمبود زمین را حل می کند بلکه می تواند مزایای دیگری مانند کاهش آلودگی صوتی برای مناطق مسکونی مجاور و انعطاف پذیری در مکان یابی را نیز به همراه داشته باشد. با این حال پیاده سازی چنین ایده های بلندپروازانه ای با چالش های فنی اقتصادی و محیط زیستی قابل توجهی روبرو است که نیازمند بررسی دقیق و فناوری های پیشرفته است.

مفهوم و تعریف فرودگاه های شناور

فرودگاه شناور همان طور که از نامش پیداست به مجموعه ای از سازه ها و تأسیسات فرودگاهی اطلاق می شود که به جای قرارگیری بر روی زمین خشک بر روی سطح آب (دریا اقیانوس خلیج یا دریاچه) ساخته و مستقر می شوند. این سازه ها معمولاً از پلتفرم های مدولار بزرگ اغلب از جنس فولاد یا بتن تشکیل شده اند که به یکدیگر متصل شده و یک سطح وسیع و پایدار را برای باند پرواز تاکسی وی ها پارکینگ هواپیما و حتی ساختمان های ترمینال و کنترل ترافیک هوایی فراهم می کنند. برخلاف سازه های دریایی ثابت مانند سکوهای نفتی که بر روی ستون ها یا پایه هایی به بستر دریا متصل هستند فرودگاه های شناور مستقیماً بر روی آب شناور می مانند و موقعیت خود را از طریق سیستم های لنگرگیری پیشرفته حفظ می کنند. این سیستم های لنگرگیری باید قادر باشند سازه عظیم فرودگاه را در برابر نیروهای ناشی از امواج جزر و مد جریان های دریایی و بادهای شدید ثابت نگه دارند. طراحی این نوع فرودگاه ها نیازمند در نظر گرفتن دقیق پایداری سازه در محیط متلاطم دریا مقاومت در برابر خوردگی ناشی از آب شور و همچنین اتصال ایمن و مطمئن به زیرساخت های زمینی مانند جاده ها خطوط ریلی خطوط برق و لوله های سوخت است. مفهوم فرودگاه شناور پاسخی به محدودیت های جغرافیایی و زیست محیطی در مناطق ساحلی پرجمعیت است و امکان ایجاد زیرساخت های هوانوردی در مکان هایی که ساخت فرودگاه زمینی غیرممکن یا بسیار دشوار است را فراهم می آورد. این ایده ها از دهه ها پیش در کشورهای مختلفی مانند ژاپن که با کمبود زمین مواجه هستند مورد بررسی قرار گرفته اند.

تاریخچه فرودگاه های شناور در ژاپن

تاریخچه بررسی و توسعه ایده های مربوط به سازه های شناور بزرگ در ژاپن به دهه ها قبل بازمی گردد و ارتباط تنگاتنگی با نیاز این کشور به فضای بیشتر برای توسعه زیرساخت ها دارد. ژاپن کشوری کوهستانی با تراکم جمعیت بالا در مناطق ساحلی همواره با چالش کمبود زمین برای ساخت پروژه های بزرگ مانند فرودگاه ها بنادر نیروگاه ها و حتی مناطق مسکونی مواجه بوده است. همین عامل باعث شده تا مهندسان و دولت مردان ژاپنی به راه حل های نوآورانه برای استفاده از فضای دریایی اطراف جزایر روی آورند. در دهه های ۱۹۶۰ و ۱۹۷۰ میلادی با افزایش حجم ترافیک هوایی و نیاز به توسعه فرودگاه ها ایده ساخت فرودگاه های شناور به عنوان یک گزینه جدی برای غلبه بر محدودیت های زمینی مطرح شد. مطالعات اولیه بر روی امکان سنجی فنی و اقتصادی این پروژه ها آغاز گردید. این مطالعات نه تنها جنبه های مهندسی سازه و پایداری در دریا را بررسی می کردند بلکه به مسائل عملیاتی مانند اتصال به خشکی تأمین انرژی و سوخت و همچنین پیامدهای زیست محیطی نیز می پرداختند. یکی از محرک های اصلی در ژاپن برای بررسی سازه های شناور علاوه بر کمبود زمین مسئله مقاومت در برابر زلزله بود. سازه های شناور به دلیل ماهیت خود که بر روی آب قرار دارند می توانند در برابر لرزش های زمین مقاومت بیشتری از خود نشان دهند و انرژی زلزله را جذب کنند که این یک مزیت قابل توجه در کشوری مانند ژاپن با فعالیت لرزه ای بالا محسوب می شود. اگرچه بسیاری از این ایده ها در مراحل اولیه مطالعات باقی ماندند اما زمینه را برای پروژه های تحقیقاتی و آزمایشی بزرگتر در دهه های بعدی فراهم کردند که هدف آن ها اثبات امکان پذیری ساخت سازه های شناور در مقیاس بسیار بزرگ بود.

پروژه های کلیدی فرودگاه شناور در کیوشو

جزیره کیوشو به عنوان یکی از چهار جزیره اصلی ژاپن و منطقه ای با مراکز صنعتی و گردشگری مهم نیز مانند سایر مناطق پرجمعیت ژاپن با نیاز به توسعه زیرساخت های حمل ونقل هوایی و محدودیت های زمینی روبرو بوده است. در این راستا ایده ها و مطالعاتی برای بررسی امکان ساخت فرودگاه های شناور در آب های اطراف کیوشو مطرح شده اند. این مطالعات عمدتاً در چارچوب برنامه های ملی ژاپن برای تحقیق در زمینه سازه های شناور بزرگ و کاربردهای بالقوه آن ها صورت گرفته اند. اگرچه پروژه فرودگاه شناور بزرگ و مستقلی صرفاً برای کیوشو به مرحله ساخت عملیاتی نرسیده است اما فناوری ها و دانش حاصل از پروژه های ملی ژاپن در این زمینه به طور مستقیم به امکان سنجی و طراحی چنین سازه هایی در مناطقی مانند کیوشو کمک کرده اند. یکی از مهمترین این پروژه ها که ارتباط مستقیمی با پتانسیل ساخت فرودگاه های شناور در ژاپن از جمله در آب های اطراف کیوشو دارد پروژه تحقیقاتی عظیم «مگافلوت» (Mega-Float) بود. این پروژه در واقع یک آزمایشگاه مهندسی شناور در مقیاس بزرگ بود که هدف آن اثبات قابلیت ساخت و پایداری سازه های شناور بسیار بزرگ برای کاربری های مختلف بود. نتایج و یافته های پروژه مگافلوت دانش فنی لازم برای طراحی و ساخت پلتفرم های شناور در مقیاس فرودگاهی را فراهم آورد و نشان داد که ساخت سازه هایی به اندازه کافی بزرگ و پایدار برای نشست و برخاست هواپیماهای بزرگ از نظر فنی امکان پذیر است. بنابراین هرگونه طرح جدی برای فرودگاه شناور در کیوشو بر پایه دستاوردها و تجربه های کسب شده از پروژه هایی مانند مگافلوت استوار خواهد بود.

پروژه مگافلوت

پروژه مگافلوت (Mega-Float) یکی از جاه طلبانه ترین پروژه های تحقیقاتی ژاپن در زمینه سازه های دریایی بود که در دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی به اجرا درآمد. هدف اصلی این پروژه بررسی و اثبات امکان پذیری ساخت و بهره برداری از سازه های شناور بسیار بزرگ با ابعاد کیلومتری بود که بتوانند کاربردهای مختلفی از جمله فرودگاه بندر پایگاه صنعتی یا حتی شهرک مسکونی را پشتیبانی کنند. فاز اول این پروژه در سال ۱۹۹۵ آغاز شد و شامل ساخت یک پلتفرم آزمایشی به طول ۳۰۰ متر بود. فاز دوم که در سال ۱۹۹۸ شروع شد منجر به ساخت یک سازه شناور بزرگتر به طول ۱۰۰۰ متر (یک کیلومتر) در خلیج یوکوسوکا (Yokosuka) در نزدیکی توکیو گردید. این سازه عظیم از اتصال مدول های فولادی پیش ساخته بر روی آب شکل گرفته بود و به عنوان یک آزمایشگاه شناور برای انجام تحقیقات گسترده در زمینه های مختلف مهندسی دریایی سازه مواد سیستم های لنگرگیری مقاومت در برابر امواج و باد و همچنین مسائل عملیاتی و نگهداری مورد استفاده قرار گرفت. یکی از مهمترین کاربردهای بالقوه ای که برای سازه مگافلوت در نظر گرفته شده بود استفاده از آن به عنوان پلتفرمی برای فرودگاه بود. در طول اجرای پروژه آزمایش های متعددی از جمله نشست و برخاست هواپیماهای سبک و متوسط بر روی این سازه شناور انجام شد تا پایداری و مناسب بودن آن برای عملیات هوانوردی مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج این آزمایش ها نشان داد که با فناوری های موجود ساخت پلتفرم های شناور به اندازه کافی بزرگ و پایدار برای فرودگاه های بزرگ امکان پذیر است. اگرچه مگافلوت خود یک فرودگاه عملیاتی نبود و پس از پایان فاز تحقیقاتی از بین برده شد اما دانش فنی و تجربه های حاصل از آن پایه ای ارزشمند برای هرگونه طرح آینده در زمینه فرودگاه های شناور در ژاپن از جمله ایده های مطرح شده برای مناطقی مانند کیوشو فراهم کرد.

دلایل و مزایای ساخت فرودگاه شناور در کیوشو

بررسی ایده ساخت فرودگاه های شناور در کیوشو و سایر مناطق ژاپن بر چندین دلیل و مزیت کلیدی استوار بود که این راهکار را به گزینه ای جذاب هرچند چالش برانگیز تبدیل می کرد. مهمترین دلیل همانطور که پیشتر اشاره شد کمبود شدید زمین مناسب برای توسعه فرودگاهی در مناطق ساحلی کیوشو بود. بسیاری از شهرهای بزرگ و مراکز صنعتی در کیوشو در نزدیکی سواحل واقع شده اند و زمین های مسطح و وسیع مورد نیاز برای ساخت فرودگاه های مدرن یا توسعه فرودگاه های موجود یا وجود ندارند و یا تملک آن ها به دلیل تراکم جمعیت و ارزش بالای زمین بسیار پرهزینه و با مشکلات اجتماعی همراه است. ساخت فرودگاه بر روی آب این محدودیت فضایی را از بین می برد و امکان ایجاد زیرساخت های هوانوردی در نزدیکی مراکز تقاضا را فراهم می آورد. مزیت دیگر کاهش آلودگی صوتی برای مناطق مسکونی است. فرودگاه های شناور که در فاصله مشخصی از ساحل و بر روی آب های آزاد قرار می گیرند می توانند آلودگی صوتی ناشی از نشست و برخاست هواپیماها را به میزان قابل توجهی کاهش دهند. این امر امکان عملیات ۲۴ ساعته فرودگاه را فراهم می کند که برای فرودگاه های بین المللی و قطب های حمل ونقل بسیار حیاتی است در حالی که بسیاری از فرودگاه های زمینی به دلیل محدودیت های صوتی در ساعات شب با محدودیت مواجه هستند. همچنین فرودگاه های شناور می توانند انعطاف پذیری بیشتری در مکان یابی داشته باشند و در مناطقی ساخته شوند که از نظر دسترسی زمینی مناسب هستند اما زمین کافی ندارند. از نظر مقاومت در برابر زلزله سازه های شناور می توانند عملکرد بهتری نسبت به سازه های ثابت زمینی در هنگام لرزش های شدید زمین داشته باشند زیرا بر روی آب شناور هستند و انرژی زلزله را جذب می کنند. این مزیت در منطقه ای مانند کیوشو که در معرض خطر زلزله قرار دارد بسیار مهم است. علاوه بر این در صورت نیاز به توسعه در آینده افزودن مدول های جدید و گسترش پلتفرم شناور ممکن است ساده تر از تملک زمین و ساخت وساز در خشکی باشد.

چالش ها و مشکلات فنی فرودگاه های شناور

با وجود مزایای بالقوه ساخت و بهره برداری از فرودگاه های شناور با چالش ها و مشکلات فنی قابل توجهی روبرو است که مانع اصلی در اجرای گسترده این پروژه ها بوده اند. یکی از اصلی ترین چالش ها مسئله پایداری و مقاومت سازه در برابر نیروهای طبیعی دریا است. امواج بزرگ جزر و مد جریان های اقیانوسی و بادهای شدید می توانند نیروهای عظیمی را به سازه شناور وارد کنند و حفظ پایداری و سطح صاف باند پرواز برای عملیات ایمن هواپیماها بسیار حیاتی است. طراحی سیستم های لنگرگیری که بتوانند این سازه عظیم را در موقعیت خود ثابت نگه دارند و در عین حال امکان کمی جابه جایی برای جذب بخشی از انرژی امواج را فراهم کنند بسیار پیچیده است. مسئله دیگر دوام و نگهداری سازه در محیط خورنده آب شور دریا است. سازه های فولادی و حتی بتنی نیازمند محافظت دائمی در برابر خوردگی و رشد موجودات دریایی (فولینگ) هستند که هزینه های نگهداری را به شدت افزایش می دهد. اتصال مطمئن و بادوام پلتفرم شناور به زیرساخت های زمینی (مانند جاده ها خطوط لوله و کابل ها) نیز یک چالش مهندسی مهم است. این اتصال باید در برابر حرکت های نسبی بین سازه شناور و ساحل ناشی از جزر و مد و امواج مقاوم باشد. همچنین انتقال مقادیر زیاد سوخت هواپیما برق آب و دفع فاضلاب از خشکی به پلتفرم شناور و بالعکس نیازمند سیستم های پیچیده و قابل اعتماد است. هزینه ساخت اولیه فرودگاه های شناور نیز به مراتب بیشتر از فرودگاه های زمینی با ظرفیت مشابه برآورد می شود که این یک مانع اقتصادی بزرگ محسوب می شود. علاوه بر این عملیات در شرایط آب وهوایی نامساعد دریا (مانند طوفان ها) می تواند بر ایمنی و قابلیت اطمینان عملیات فرودگاهی تأثیر بگذارد.

فناوری های مورد استفاده در سازه های شناور

ساخت سازه های شناور بزرگ مانند آنچه برای فرودگاه ها در نظر گرفته می شود نیازمند به کارگیری فناوری های پیشرفته در زمینه های مختلف مهندسی سازه مهندسی دریایی و مواد است. هسته اصلی این سازه ها را پلتفرم های شناور تشکیل می دهند که می توانند از انواع مختلفی باشند. رایج ترین نوع برای سازه های بسیار بزرگ پلتفرم های از نوع پانتون (Pontoon) هستند که اساساً جعبه های توخالی و آب بندی شده ای از جنس فولاد یا بتن پیش تنیده هستند که با جابجا کردن حجم زیادی از آب نیروی شناوری لازم برای نگه داشتن سازه را فراهم می کنند. این پلتفرم ها معمولاً به صورت مدولار در کارخانه ها یا حوضچه های خشک ساخته شده و سپس به محل نهایی کشیده شده و بر روی آب به یکدیگر متصل می شوند تا یک سازه یکپارچه و بسیار بزرگ را تشکیل دهند. اتصال مدول ها به یکدیگر باید به گونه ای باشد که سازه در مجموع صلبیت و پایداری کافی را داشته باشد اما در عین حال بتواند کمی انعطاف پذیری برای تحمل نیروهای دینامیکی دریا از خود نشان دهد. سیستم های لنگرگیری (Mooring Systems) یکی دیگر از فناوری های حیاتی هستند. این سیستم ها شامل کابل ها زنجیرها و لنگرهای عظیم یا پایه هایی هستند که پلتفرم شناور را به بستر دریا متصل می کنند. انواع مختلفی از سیستم های لنگرگیری مانند سیستم های کاتنری (Catenary) که از وزن کابل ها برای ایجاد نیروی بازگرداننده استفاده می کنند یا سیستم های پایه کششی (Tension Leg Platforms – TLP) که از کابل های کشیده شده برای ایجاد پایداری استفاده می کنند بسته به عمق آب و شرایط محیطی مورد استفاده قرار می گیرند. فناوری های کنترل حرکت سازه در برابر امواج مانند استفاده از سازه های جاذب امواج در اطراف پلتفرم یا طراحی خاص زیرسازه برای کاهش حرکت های عمودی (Heave) نیز بسیار مهم هستند. همچنین استفاده از مواد مقاوم در برابر خوردگی و سیستم های حفاظت کاتدی برای افزایش طول عمر سازه در محیط دریایی ضروری است.

وضعیت کنونی و سرنوشت پروژه ها

با وجود تحقیقات گسترده و موفقیت آمیز پروژه آزمایشی مگافلوت که امکان پذیری فنی ساخت سازه های شناور در مقیاس بزرگ را اثبات کرد ایده ساخت فرودگاه های شناور عملیاتی در ژاپن از جمله در منطقه کیوشو تاکنون به مرحله اجرا در مقیاس کامل نرسیده است. پس از پایان فاز تحقیقاتی پروژه مگافلوت در اوایل دهه ۲۰۰۰ سازه آزمایشی آن برچیده شد. اگرچه این پروژه دانش فنی ارزشمندی را فراهم آورد و نشان داد که ساخت پلتفرم های شناور به اندازه کافی بزرگ برای باند پرواز هواپیماهای بزرگ از نظر مهندسی ممکن است اما چالش های اقتصادی و عملیاتی همچنان به قوت خود باقی ماندند. هزینه بالای ساخت اولیه و نگهداری طولانی مدت در محیط دریایی در مقایسه با گزینه های توسعه فرودگاه های زمینی موجود (حتی با هزینه تملک زمین) یکی از اصلی ترین موانع اقتصادی بود. همچنین مسائل مربوط به اتصال دائمی و مطمئن به زیرساخت های زمینی تأمین انرژی و سوخت در مقادیر بسیار زیاد و همچنین نگرانی های زیست محیطی مرتبط با ساخت وسازهای بزرگ در اکوسیستم های دریایی نیاز به بررسی ها و راهکارهای پیچیده تری داشتند. در نتیجه دولت ژاپن و شرکت های هواپیمایی و ساختمانی بزرگ در حال حاضر تمرکز خود را بیشتر بر روی بهینه سازی و توسعه فرودگاه های زمینی موجود یا در برخی موارد ساخت فرودگاه ها بر روی جزایر مصنوعی (مانند فرودگاه بین المللی کانسای در نزدیکی اوزاکا که بر روی یک جزیره مصنوعی ساخته شده است) معطوف کرده اند که از نظر فنی و اقتصادی در حال حاضر راهکارهای اثبات شده تر و قابل کنترل تری محسوب می شوند. بنابراین در حال حاضر هیچ فرودگاه شناور عملیاتی در کیوشو یا سایر نقاط ژاپن وجود ندارد و این ایده بیشتر در حد یک مفهوم تحقیقاتی و پتانسیل آینده باقی مانده است مگر اینکه پیشرفت های قابل توجهی در فناوری های ساخت و کاهش هزینه ها رخ دهد یا نیازهای جدیدی به وجود آید که این راهکار را مجدداً توجیه کند.

مقایسه با فرودگاه های زمینی

مقایسه فرودگاه های شناور با فرودگاه های زمینی به درک بهتر مزایا و معایب هر دو رویکرد کمک می کند. اصلی ترین تفاوت در نیاز به زمین است؛ فرودگاه های زمینی نیازمند مساحت های وسیع و مسطح هستند که در مناطق پرجمعیت و کوهستانی مانند ژاپن کمیاب و گران هستند در حالی که فرودگاه های شناور این نیاز را با استفاده از سطح آب برطرف می کنند. این مزیت فضایی در مناطق ساحلی کیوشو که با محدودیت زمین روبرو هستند بسیار قابل توجه است. از نظر هزینه ساخت فرودگاه های شناور به دلیل پیچیدگی های مهندسی دریایی استفاده از مواد مقاوم در برابر خوردگی و نیاز به سیستم های لنگرگیری و اتصال به خشکی معمولاً هزینه اولیه بسیار بالاتری نسبت به فرودگاه های زمینی دارند. همچنین هزینه های نگهداری در محیط دریایی به دلیل خوردگی رسوب گذاری و نیاز به بازرسی های زیرآبی می تواند بیشتر باشد. در زمینه تأثیرات زیست محیطی فرودگاه های زمینی منجر به تخریب زیستگاه های خشکی تغییر کاربری زمین و آلودگی خاک و آب های زیرزمینی می شوند در حالی که فرودگاه های شناور می توانند بر اکوسیستم های دریایی جریان های آبی و کیفیت آب تأثیر بگذارند به ویژه در مرحله ساخت وساز و نصب سیستم های لنگرگیری. با این حال فرودگاه های شناور می توانند در کاهش آلودگی صوتی برای مناطق مسکونی مجاور مؤثرتر باشند زیرا می توانند در فاصله بیشتری از ساحل ساخته شوند و صدای هواپیماها بر روی آب کمتر به خشکی منتقل می شود. از نظر مقاومت در برابر بلایای طبیعی فرودگاه های شناور ممکن است در برابر زلزله های شدید عملکرد بهتری داشته باشند اما در برابر طوفان ها و امواج بزرگ آسیب پذیرتر هستند و نیاز به طراحی های خاص برای مقاومت در برابر این نیروها دارند. انعطاف پذیری در توسعه آتی نیز می تواند یک مزیت برای سازه های مدولار شناور باشد هرچند که این امر نیز با چالش های فنی و هزینه ای همراه است.

چشم انداز آینده فرودگاه های شناور

با وجود اینکه پروژه های فرودگاه شناور در مقیاس کامل و عملیاتی در ژاپن از جمله در کیوشو در حال حاضر متوقف شده اند اما مفهوم سازه های شناور بزرگ همچنان به عنوان یک راهکار بالقوه برای نیازهای آینده در نظر گرفته می شود. چشم انداز آینده فرودگاه های شناور به ترکیبی از پیشرفت های فناوری نیازهای اقتصادی و زیست محیطی و همچنین تغییرات در الگوهای حمل ونقل هوایی بستگی دارد. پیشرفت در فناوری های مهندسی مواد (مانند بتن های فوق توانمند و مقاوم در برابر خوردگی) روش های ساخت وساز مدولار و اتصالات شناور و همچنین سیستم های پیشرفته لنگرگیری و کنترل حرکت سازه در دریا می تواند به کاهش هزینه ها و افزایش دوام و پایداری این سازه ها کمک کند. همچنین توسعه فناوری های انرژی های تجدیدپذیر دریایی (مانند انرژی امواج یا بادهای دریایی) می تواند امکان تأمین بخشی از انرژی مورد نیاز فرودگاه های شناور را فراهم آورد و وابستگی آن ها به زیرساخت های زمینی را کاهش دهد. در آینده اگر کمبود زمین در مناطق ساحلی پرجمعیت مانند کیوشو حادتر شود و گزینه های توسعه زمینی به طور کامل اشباع شوند یا اگر نیاز به فرودگاه هایی با قابلیت عملیات ۲۴ ساعته بدون محدودیت های صوتی افزایش یابد ایده فرودگاه های شناور ممکن است مجدداً جذابیت پیدا کند. همچنین این فناوری می تواند برای کاربردهای کوچکتر یا تخصصی تر مانند پایگاه های عملیاتی شناور برای پهپادها ایستگاه های تعمیر و نگهداری شناور یا حتی پایگاه های امداد و نجات در مناطق ساحلی مورد استفاده قرار گیرد. با این حال برای تبدیل ایده فرودگاه شناور از یک مفهوم تحقیقاتی به یک واقعیت عملیاتی در مقیاس بزرگ نیاز به سرمایه گذاری های عظیم حل چالش های فنی باقی مانده و پذیرش عمومی و زیست محیطی این پروژه ها وجود دارد.

تاثیر بر محیط زیست و اقتصاد منطقه

ساخت و بهره برداری از فرودگاه های شناور در منطقه کیوشو مانند هر پروژه زیرساختی بزرگ دیگری می تواند تأثیرات قابل توجهی بر محیط زیست و اقتصاد منطقه داشته باشد. از نظر زیست محیطی مرحله ساخت وساز یکی از حساس ترین مراحل است. نصب سازه های عظیم و سیستم های لنگرگیری در بستر دریا می تواند منجر به تخریب زیستگاه های دریایی آسیب به صخره های مرجانی یا بسترهای علف دریایی و همچنین اختلال در الگوهای جریان های آبی و رسوب گذاری شود. آلودگی صوتی و نوری ناشی از عملیات ساخت وساز نیز می تواند بر حیات وحش دریایی تأثیر بگذارد. در مرحله بهره برداری نشت احتمالی سوخت یا مواد شیمیایی از هواپیماها یا تأسیسات فرودگاه می تواند کیفیت آب دریا را تحت تأثیر قرار دهد. همچنین وجود سازه بزرگ شناور می تواند بر مسیرهای مهاجرت گونه های دریایی یا پرندگان تأثیر بگذارد. با این حال در مقایسه با فرودگاه های زمینی ممکن است تأثیرات بر زیستگاه های خشکی جنگل ها یا زمین های کشاورزی کمتر باشد. طراحی دقیق و اجرای اقدامات کاهش دهنده اثرات زیست محیطی مانند انتخاب محل مناسب با حداقل حساسیت اکولوژیکی و استفاده از فناوری های پیشرفته برای مدیریت پسماند و جلوگیری از آلودگی برای به حداقل رساندن این تأثیرات ضروری است. از نظر اقتصادی ساخت فرودگاه شناور می تواند منجر به ایجاد فرصت های شغلی قابل توجهی در مراحل طراحی ساخت و بهره برداری شود. افزایش ظرفیت حمل ونقل هوایی می تواند دسترسی به منطقه کیوشو را بهبود بخشیده گردشگری را رونق داده و تجارت و سرمایه گذاری را تسهیل کند. این امر می تواند منجر به رشد اقتصادی در منطقه شود. با این حال هزینه بالای پروژه و نیاز به سرمایه گذاری های کلان بار مالی قابل توجهی را نیز به همراه خواهد داشت. همچنین باید تأثیرات احتمالی بر فعالیت های سنتی مانند ماهیگیری محلی در منطقه ساخت وساز نیز در نظر گرفته شود و راهکارهای جبرانی مناسب اندیشیده شود.

آیا هم اکنون فرودگاه شناوری در کیوشو فعال است؟

خیر در حال حاضر هیچ فرودگاه شناور عملیاتی در منطقه کیوشو وجود ندارد. ایده ها و مطالعاتی در این زمینه صورت گرفته اما به مرحله ساخت و بهره برداری عملیاتی نرسیده اند.

پروژه مگافلوت ژاپن چه ارتباطی با فرودگاه های شناور دارد؟

پروژه مگافلوت یک پروژه تحقیقاتی بزرگ بود که امکان سنجی فنی ساخت سازه های شناور عظیم را آزمایش کرد. نتایج آن برای ارزیابی پتانسیل ساخت فرودگاه های شناور در مقیاس بزرگ مورد استفاده قرار گرفت.

مهمترین دلایل ژاپن برای بررسی فرودگاه های شناور چه بود؟

دلایل اصلی شامل کمبود شدید زمین مناسب برای توسعه فرودگاهی در مناطق ساحلی پرجمعیت و پتانسیل کاهش آلودگی صوتی برای عملیات ۲۴ ساعته با قرارگیری در فاصله از خشکی بود.

فرودگاه های شناور چگونه در دریا ثابت می شوند؟

آن ها از طریق سیستم های لنگرگیری پیشرفته شامل کابل ها زنجیرها و لنگرهای متصل به بستر دریا در موقعیت خود ثابت نگه داشته می شوند تا در برابر نیروهای امواج و جریان ها مقاومت کنند.

محل های پیشنهادی برای فرودگاه های شناور در کیوشو کجا بودند؟

محل های پیشنهادی عمدتاً محدود به مطالعات امکان سنجی بودند و معمولاً آب های ساحلی مناسب با عمق و شرایط محیطی مطلوب در نزدیکی مراکز شهری یا صنعتی کیوشو را شامل می شدند.