سقط جنین یک ماهه چه حکمی دارد؟

سقط جنین یک ماهه از منظر شرع اسلام و قوانین جمهوری اسلامی ایران، به طور کلی حرام و ممنوع است، مگر در موارد استثنایی خاص که جان مادر در خطر باشد یا جنین دارای ناهنجاری شدید و غیرقابل علاج باشد. حتی پیش از دمیده شدن روح، این عمل نیازمند مجوز پزشکی قانونی و تأیید مراجع ذی صلاح است و در صورت وقوع، دیه به آن تعلق می گیرد.
موضوع سقط جنین، به ویژه در مراحل اولیه بارداری، همواره یکی از مباحث حساس و پیچیده در جوامع مختلف بوده است. این حساسیت نه تنها ریشه در ابعاد اخلاقی و انسانی آن دارد، بلکه از جوانب فقهی، حقوقی، پزشکی و روانی نیز برخوردار است. در ماه اول بارداری، جنین در مراحل ابتدایی تشکیل خود قرار دارد و هنوز روح در آن دمیده نشده است، همین مسئله تمایزات مهمی را در بررسی احکام و قوانین مرتبط با سقط جنین در این دوره ایجاد می کند. هدف این مقاله، ارائه پاسخی جامع و تحلیلی به پرسش سقط جنین یک ماهه چه حکمی دارد؟ با تمرکز بر دیدگاه های فقهی شیعه امامیه، قوانین جاری در جمهوری اسلامی ایران و ملاحظات پزشکی و روانی است تا مخاطبان بتوانند با آگاهی کامل تری با این موضوع حساس مواجه شوند.

مفهوم جنین یک ماهه و مراحل رشد اولیه

درک مراحل اولیه رشد جنین، برای تبیین احکام و قوانین مرتبط با سقط جنین یک ماهه ضروری است. بارداری از لحظه لقاح آغاز می شود و ماه اول آن، دوره ای حیاتی برای شکل گیری پایه های حیات است.

مراحل تشکیل جنین در ماه اول

در فقه اسلامی و زیست شناسی، مراحل اولیه تشکیل جنین اهمیت خاصی دارند:

* مرحله نطفه (۰ تا ۲ هفتگی): این مرحله از لحظه لقاح آغاز شده و تا حدود دو هفته پس از آن ادامه می یابد. در این دوره، سلول تخم بارور شده (زیگوت) تقسیمات سلولی را آغاز کرده و به سمت رحم حرکت می کند تا در دیواره آن لانه گزینی کند. در پایان این مرحله، توده سلولی کوچکی به نام بلاستوسیست شکل می گیرد.
* مرحله علقه (۲ تا ۴ هفتگی): پس از لانه گزینی، جنین وارد مرحله علقه می شود که از هفته دوم تا چهارم بارداری (پایان ماه اول) به طول می انجامد. در این زمان، توده سلولی به تدریج تمایز یافته و اجزای اولیه تشکیل اندام ها آغاز می شود. سیستم عصبی، قلب (به صورت یک لوله ابتدایی که پمپاژ خون را آغاز می کند)، و رگ های خونی شروع به شکل گیری می کنند. با این حال، در پایان ماه اول، قلب هنوز به طور کامل توسعه نیافته و اندام های حیاتی دیگر نیز در مراحل بسیار ابتدایی قرار دارند. تشکیل کامل قلب و قابلیت پمپاژ خون به شکلی که بتواند حیات مستقل جنین را تأمین کند، معمولاً تا هفته های ششم تا هشتم بارداری به طول می انجامد.

اهمیت دمیده شدن روح در فقه

اصطلاح دمیده شدن روح در فقه اسلامی از اهمیت ویژه ای برخوردار است و مرز مهمی را در تعیین احکام سقط جنین ایجاد می کند. از دیدگاه فقهی، روح معمولاً پس از ۱۲۰ روز یا حدود چهار ماهگی بارداری در جنین دمیده می شود. پیش از این مرحله، جنین اگرچه دارای حیات نباتی و رشد است، اما حیات انسانی کامل با تمامی حقوق شرعی آن، پس از دمیده شدن روح آغاز می گردد. بنابراین، احکام مربوط به سقط جنین پیش از دمیده شدن روح و پس از آن، دارای تفاوت های اساسی است. سقط جنین پس از دمیده شدن روح، از دیدگاه غالب فقها، حکم قتل نفس کامل را دارد و تنها در موارد بسیار نادر و استثنایی و با حفظ جان مادر مجاز شمرده می شود.

حکم شرعی سقط جنین یک ماهه در فقه شیعه امامیه

در فقه شیعه امامیه، سقط جنین یک ماهه، با وجود عدم دمیده شدن روح، دارای احکام خاصی است که از اصل کلی حرمت آغاز شده و به استثنائات محدود می رسد.

اصل کلی حرمت سقط جنین

اکثر فقهای شیعه بر این باورند که سقط جنین از لحظه انعقاد نطفه، حتی پیش از دمیده شدن روح، حرام است. این حرمت بر مبنای احترام به حیات و کرامت انسانی استوار است که از همان آغاز شکل گیری وجود بالقوه انسان آغاز می شود. هرچند سقط در این مرحله به اندازه قتل یک انسان کامل مجازات قصاص ندارد، اما موجب دیه و ارتکاب گناه می گردد.
قرآن کریم در آیاتی به حرمت کشتن نفس اشاره دارد:

«وَلَا تَقْتُلُوا النَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللَّهُ إِلَّا بِالْحَقِّ» (سوره انعام، آیه ۱۵۱)

این آیات، مبنای کلی حرمت قتل نفس را تبیین می کنند که در برخی تفاسیر، شامل جنین نیز می شود. همچنین، روایات متعددی از ائمه معصومین (ع) بر حفظ حیات و حرمت جنین، حتی در مراحل اولیه، تأکید دارند.

استثنائات و شرایط جواز سقط جنین یک ماهه

با وجود اصل کلی حرمت، در فقه شیعه، موارد بسیار محدودی برای جواز سقط جنین پیش از دمیده شدن روح (که جنین یک ماهه در این دسته قرار می گیرد) ذکر شده است. این موارد به دقت و با تأکید بر اضطرار شدید و نظر کارشناسی متخصصان پزشکی و تأیید مراجع دینی تعیین می گردند.

* خطر جانی مادر: اگر بقای جنین، جان مادر را به طور جدی و قطعی تهدید کند و راه دیگری برای نجات جان مادر نباشد، سقط جنین پیش از دمیده شدن روح جایز است. این حکم بر پایه قاعده اهم و مهم و اولویت حفظ جان مادر به عنوان یک نفس کامل و مکلف استوار است.
* آیت الله خامنه ای: در پاسخ به استفتائی، سقط جنین را قبل از ولوج روح (دمیده شدن روح) در صورتی که باقی ماندن آن برای مادر خطر جانی داشته باشد، جایز می دانند.
* آیت الله سیستانی: ایشان نیز در موارد خطر جانی برای مادر، سقط را پیش از دمیدن روح جایز می دانند، به شرط آنکه حفظ جان مادر متوقف بر این امر باشد.
* آیت الله مکارم شیرازی: فتوای مشابهی دارند و در شرایط تهدید جدی جان مادر، سقط جنین را قبل از چهار ماهگی (دمیدن روح) مجاز می شمارند.
تشخیص قطعی این خطر باید توسط حداقل سه پزشک متخصص و مورد اعتماد تأیید شود و سپس برای اخذ مجوز شرعی و قانونی به مرجع تقلید و مراجع ذی صلاح مراجعه گردد.

* حرج شدید و غیرقابل تحمل برای مادر: در شرایطی که ادامه بارداری و نگهداری جنین برای مادر مشقت فوق العاده ای (حرج) ایجاد کند که تحمل آن به صورت عادی ممکن نباشد، برخی فقها سقط جنین را پیش از دمیدن روح مجاز می دانند. این حرج می تواند ناشی از بیماری های جسمی یا روانی شدید و غیرقابل درمان مادر باشد. تفاوت مشقت با مشکلات عادی زندگی (مانند مشکلات اقتصادی یا بارداری ناخواسته بدون تهدید جدی) بسیار حائز اهمیت است.
* آیت الله مکارم شیرازی: در مواردی که ادامه بارداری موجب حرج شدید و غیرقابل تحمل برای مادر باشد و این امر توسط پزشکان متخصص مورد تأیید قرار گیرد، سقط جنین را قبل از چهار ماهگی جایز می دانند.
* آیت الله صانعی: فتوای ایشان بر این مبنا است که اگر شرایط بارداری یا جنین به بروز مشکلات جدی و حرج غیرقابل تحمل برای مادر یا خانواده بینجامد و هنوز روح در جنین دمیده نشده باشد، سقط جنین مجاز است.

* ناهنجاری های شدید و غیرقابل علاج جنینی: در صورتی که تشخیص قطعی ناهنجاری شدید و غیرقابل علاج در جنین داده شود که منجر به مرگ جنین بلافاصله پس از تولد یا حرج بسیار زیاد در زندگی وی (در صورت حیات) شود، سقط جنین پیش از دمیدن روح ممکن است جایز باشد.
* نکته مهم: تشخیص قطعی چنین ناهنجاری هایی در جنین یک ماهه (مرحله نطفه و علقه) بسیار نادر و دشوار است، زیرا اندام ها هنوز به طور کامل شکل نگرفته اند. معمولاً این تشخیص ها در مراحل پیشرفته تر بارداری (حدود هفته ۱۲ به بعد) با سونوگرافی و آزمایش های تخصصی امکان پذیر می شود. با این حال، اگر چنین تشخیصی در همین مرحله اولیه (با روش های نوین) قطعی شود و تأیید پزشکی قانونی را نیز در پی داشته باشد، امکان جواز شرعی وجود دارد.

* حکم سقط جنین ناشی از زنا در ماه اول: فتاوی در این زمینه متفاوت است. برخی فقها حتی در این مورد نیز سقط را حرام می دانند، مگر اینکه خطر جانی مادر را تهدید کند یا حرج شدید و غیرقابل تحمل (مانند خطر کشته شدن مادر توسط خانواده) پیش آید.
* آیت الله خویی: اگر بقای جنین پیش از دمیدن روح، برای مادر حرج و مشقت داشته باشد و امکان سفر به مکانی دور برای وضع حمل نباشد، سقط را جایز می دانند. اما پس از دمیدن روح، مطلقاً جایز نیست.
* آیت الله مکارم شیرازی: در صورتی که واقعاً جان مادر در خطر باشد و جنین به چهار ماهگی نرسیده باشد (قبل از دمیدن روح)، سقط جنین ناشی از زنا را مجاز می دانند.

مرجع تقلید	خطر جانی مادر	حرج شدید مادر (بیماری)	ناهنجاری شدید جنینی (قبل از ولوج روح)	جنین ناشی از زنا (قبل از ولوج روح)
آیت الله خامنه ای	جایز (با تشخیص پزشک)	جایز (با تشخیص پزشک و حرج بسیار شدید)	جایز (با تشخیص قطعی و حرج شدید پس از تولد)	تنها در صورت خطر جانی مادر
آیت الله سیستانی	جایز (با تشخیص پزشک)	جایز (با تشخیص پزشک و حرج بسیار شدید)	جایز (با تشخیص قطعی و حرج شدید پس از تولد)	تنها در صورت خطر جانی مادر
آیت الله مکارم شیرازی	جایز (با تشخیص پزشک)	جایز (با تشخیص پزشک و حرج بسیار شدید)	جایز (با تشخیص قطعی و حرج شدید پس از تولد)	تنها در صورت خطر جانی مادر یا خطر جانی برای مادر از سوی خانواده
آیت الله صانعی	جایز (با تشخیص پزشک)	جایز (با تشخیص کارشناسی و حرج غیرقابل تحمل)	جایز (با تشخیص قطعی و حرج شدید پس از تولد)	جایز (با تشخیص حرج)

این جدول خلاصه ای از فتاوای مراجع شاخص شیعه در خصوص سقط جنین قبل از دمیدن روح است و جزئیات هر فتوا نیازمند مراجعه به دفتر مرجع تقلید مربوطه است.

حکم قانونی سقط جنین یک ماهه در جمهوری اسلامی ایران

قوانین جمهوری اسلامی ایران نیز مانند فقه اسلامی، اصل را بر ممنوعیت سقط جنین قرار داده و تنها در موارد بسیار خاص و تحت شرایط سختگیرانه، مجوز آن را صادر می کند.

ممنوعیت کلی سقط جنین

مطابق با قانون مجازات اسلامی، سقط جنین به طور کلی ممنوع و جرم محسوب می شود. هرگونه اقدام عمدی برای پایان دادن به بارداری، حتی در مراحل اولیه، مجازات قانونی (شامل حبس و دیه) را در پی خواهد داشت. این ممنوعیت شامل اقدام مادر، پدر، پزشک، یا هر شخص دیگری که در این عمل مشارکت داشته باشد، می شود.

موارد استثناء قانونی برای سقط جنین

قانون سقط درمانی مصوب سال ۱۳۸۴ و آیین نامه های اجرایی آن، موارد محدودی را برای سقط جنین تحت عنوان سقط درمانی مجاز دانسته است. این استثنائات، حتی پیش از دمیده شدن روح (یعنی قبل از چهار ماهگی)، شامل دو دسته اصلی می شوند:

1. تهدید جانی مادر: اگر ادامه بارداری، جان مادر را به طور جدی و خطرناکی تهدید کند و این خطر به تأیید سه پزشک متخصص و سپس پزشکی قانونی برسد، مجوز سقط صادر خواهد شد. این حکم برای هر مرحله از بارداری، حتی پس از دمیدن روح نیز قابل اجرا است، زیرا حفظ جان مادر در اولویت قرار دارد.
2. نقص جنینی یا بیماری مادر (فقط قبل از دمیدن روح/چهار ماهگی):
* نقص جنینی: اگر جنین دچار ناهنجاری ها و معلولیت های شدید و غیرقابل علاجی باشد که در صورت تولد موجب حرج و مشقت شدید برای والدین گردد.
* بیماری مادر: اگر مادر به بیماری صعب العلاجی مبتلا باشد که ادامه بارداری برای او حرج شدید و غیرقابل تحمل ایجاد کند.
در هر دو حالت، باید این شرایط قبل از دمیدن روح (حدود ۱۲۰ روز یا ۴ ماهگی) تشخیص داده شده و به تأیید سه پزشک متخصص و تأیید نهایی پزشکی قانونی برسد. در ماه اول بارداری، به دلیل عدم وضوح تشخیص بسیاری از نواقص جنینی، موارد مجوز سقط بر اساس نقص جنینی کمتر است؛ اما در صورت وجود بیماری های حاد و خطرناک مادر، امکان اخذ مجوز وجود دارد.

فرآیند اخذ مجوز از پزشکی قانونی

برای سقط درمانی در جمهوری اسلامی ایران، طی کردن مراحل قانونی الزامی است:

1. تشخیص پزشکان متخصص: ابتدا باید حداقل سه پزشک متخصص (معمولاً متخصص زنان، و در صورت نیاز متخصصین دیگر مانند ژنتیک، قلب، داخلی و…) شرایط حرج یا خطر جانی را برای مادر یا جنین تأیید کنند.
2. معرفی به پزشکی قانونی: با ارائه مدارک پزشکی و نامه تأیید پزشکان، به سازمان پزشکی قانونی مراجعه می شود.
3. بررسی و تأیید پزشکی قانونی: کارگروهی از متخصصان در پزشکی قانونی، پرونده را بررسی کرده و در صورت احراز شرایط قانونی، مجوز سقط صادر می شود.
4. انجام سقط: پس از اخذ مجوز رسمی از پزشکی قانونی، سقط جنین در بیمارستان ها و مراکز درمانی مجاز، تحت نظارت پزشک انجام می گیرد.
هرگونه سقط جنین بدون طی این فرآیند قانونی، غیرقانونی بوده و مجازات هایی را در پی دارد.

دیه سقط جنین یک ماهه

حتی با وجود حرمت کلی سقط جنین و محدودیت های قانونی، در صورت وقوع سقط عمدی، پرداخت دیه به عنوان جبران خسارت بر نفس جنین، از مسائل مهم فقهی و حقوقی است.

مبنای دیه سقط جنین

دیه، به عنوان یک مجازات مالی در فقه اسلامی و حقوق ایران، برای از بین بردن نفس یا اعضای آن تعیین می شود. در مورد سقط جنین عمدی، حتی پیش از دمیده شدن روح و تشکیل کامل انسان، دیه مقرر گردیده است. این امر نشان دهنده احترام و ارزشی است که اسلام برای حیات قائل است، حتی در مراحل ابتدایی آن.
مسئولیت پرداخت دیه بر عهده کسی است که مستقیماً یا با تحریک و کمک خود، باعث سقط جنین شده است. این فرد می تواند مادر، پدر، پزشک یا هر شخص دیگری باشد.

مقدار دیه برای جنین یک ماهه

مقدار دیه برای جنین، متناسب با مرحله رشد آن تعیین می شود و این میزان برای جنین یک ماهه (در مراحل نطفه و علقه) کمتر از مراحل بعدی است. نرخ دیه بر اساس دیه کامل انسان در هر سال محاسبه می شود که در حال حاضر توسط قوه قضائیه اعلام می گردد. برای سال جاری، دیه کامل انسان حدود ۱۲.۰۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال (یک میلیارد و دویست میلیون تومان) در نظر گرفته شده است (لازم به ذکر است که این مبلغ به صورت سالانه تغییر می کند و برای اطلاع دقیق باید به آخرین ابلاغیه قوه قضائیه مراجعه شود).

مرحله رشد جنین	تقویم هفتگی	مقدار دیه (بر اساس دیه کامل انسان)	محاسبه تقریبی دیه (بر اساس دیه کامل ۱۲ میلیارد ریال)
نطفه	۰ تا ۲ هفتگی	دو صدم دیه کامل (۰.۰۲)	۲۴۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال
علقه	۲ تا ۴ هفتگی (پایان ماه اول)	چهار صدم دیه کامل (۰.۰۴)	۴۸۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال
مضغه	۴ تا ۸ هفتگی (ماه دوم)	شش صدم دیه کامل (۰.۰۶)	۷۲۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال
عظام (استخوان بندی)	۸ تا ۱۲ هفتگی (ماه سوم)	هشت صدم دیه کامل (۰.۰۸)	۹۶۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال
جنین گوشت و استخوان	قبل از ۱۶ هفتگی (قبل از ولوج روح)	یک دهم دیه کامل (۰.۱)	۱.۲۰۰.۰۰۰.۰۰۰ ریال

نکات تکمیلی در مورد دیه جنین یک ماهه:

* عدم تعیین جنسیت: در مراحل اولیه بارداری (تا قبل از دمیده شدن روح)، جنسیت جنین معمولاً مشخص نیست. در این شرایط، دیه بر اساس میانگین دیه زن و مرد، یعنی سه چهارم دیه کامل انسان (برای جنین کامل بعد از مرحله گوشت و استخوان)، محاسبه می گردد. اما برای مراحل نطفه و علقه، این درصدها ثابت هستند و نیازی به تفکیک نیست.
* پرداخت کنندگان دیه:
* مادر: اگر مادر خودسرانه اقدام به سقط جنین کند، دیه بر عهده اوست و باید به پدر جنین پرداخت شود.
* پدر: اگر پدر همسر خود را به سقط جنین وادار کند یا خود در آن مشارکت داشته باشد، دیه بر عهده اوست و باید به مادر پرداخت شود.
* پزشک یا ماما: اگر پزشک یا ماما بدون مجوز قانونی و شرعی اقدام به سقط جنین کند، مسئول پرداخت دیه و مجازات های تعزیری خواهد بود.
* سایر افراد: هر شخص دیگری که به هر نحو در سقط جنین عمدی مشارکت داشته باشد، مسئولیت پرداخت دیه و مجازات قانونی را بر عهده خواهد داشت.

پیامدها و ملاحظات پزشکی و روانی سقط جنین در ماه اول

سقط جنین، حتی در مراحل اولیه بارداری، می تواند پیامدهای جسمی و روانی قابل توجهی برای فرد در پی داشته باشد. آگاهی از این پیامدها و لزوم مشاوره تخصصی، بخش مهمی از تصمیم گیری آگاهانه است.

روش های پزشکی سقط در اوایل بارداری

در ماه اول بارداری، روش های سقط عمدتاً شامل سقط دارویی است.
* سقط دارویی: این روش معمولاً با استفاده از داروهایی مانند میفپریستون (Mifepristone) و میزوپروستول (Misoprostol) انجام می شود. میفپریستون با مسدود کردن هورمون پروژسترون، که برای حفظ بارداری ضروری است، عمل می کند. میزوپروستول نیز باعث انقباض رحم و خروج بافت های بارداری می شود. این روش در اوایل بارداری (تا حدود ۱۰ هفتگی) بسیار مؤثر است.
* نظارت پزشک: انجام سقط دارویی یا هر روش دیگری، اکیداً باید تحت نظارت و تجویز پزشک متخصص صورت گیرد. خوددرمانی یا استفاده از روش های غیرعلمی و خانگی، می تواند عوارض جبران ناپذیر و حتی مرگبار برای مادر داشته باشد.

عوارض جسمی احتمالی

سقط جنین در ماه اول، با وجود اینکه کم تهاجمی تر از سقط در مراحل پیشرفته تر است، می تواند عوارض جسمی زیر را به دنبال داشته باشد:
* خونریزی: خونریزی شدیدتر و طولانی تر از قاعدگی طبیعی شایع است.
* عفونت: در صورت عدم رعایت بهداشت یا سقط ناقص، عفونت رحم و لگن می تواند رخ دهد که نیازمند درمان فوری پزشکی است.
* سقط ناقص: در برخی موارد، تمامی بافت های بارداری به طور کامل از رحم خارج نمی شوند که نیاز به مداخله پزشکی (مانند کورتاژ) برای جلوگیری از عفونت و خونریزی بیشتر دارد.
* درد: کرامپ ها و دردهای شکمی، مشابه دردهای قاعدگی شدید، طبیعی است.
* مشکلات باروری آینده: در موارد نادر، عفونت یا آسیب به رحم می تواند بر باروری های آتی تأثیر بگذارد.

عوارض روانی احتمالی

تصمیم به سقط جنین، حتی با دلایل موجه، می تواند بار روانی سنگینی برای مادر و حتی پدر به همراه داشته باشد:
* احساس گناه و پشیمانی: بسیاری از افراد پس از سقط جنین، با احساسات عمیق گناه، پشیمانی و عذاب وجدان دست و پنجه نرم می کنند.
* افسردگی و اضطراب: افسردگی، اضطراب، بی خوابی و نوسانات خلقی از جمله عوارض روانی شایع پس از سقط جنین هستند.
* اختلال استرس پس از ضربه (PTSD): در برخی موارد، به ویژه اگر سقط جنین در شرایط ترومازا یا با فشار انجام شده باشد، ممکن است فرد دچار PTSD شود.
* مشکلات در روابط زناشویی: این تجربه می تواند بر روابط زوجین نیز تأثیر منفی بگذارد.

اهمیت مشاوره تخصصی

با توجه به پیچیدگی های شرعی، قانونی، پزشکی و روانی سقط جنین، مشاوره تخصصی قبل و بعد از تصمیم گیری، از اهمیت حیاتی برخوردار است.
* مشاوره پزشکی: برای تشخیص دقیق وضعیت مادر و جنین، بررسی روش های درمانی جایگزین، و اطلاع از عوارض و فرآیند سقط.
* مشاوره روانشناسی: برای ارزیابی سلامت روان، کمک به مدیریت احساسات و تصمیم گیری آگاهانه، و حمایت روانی پس از سقط.
* مشاوره مذهبی: برای درک صحیح احکام شرعی، اطمینان از جواز عمل در شرایط خاص، و آرامش خاطر از منظر اعتقادی.
هیچ تصمیمی در این زمینه نباید بدون آگاهی کامل از تمامی ابعاد و مشورت با متخصصین مربوطه اتخاذ شود. حمایت خانواده و جامعه نیز در این مسیر می تواند بسیار کمک کننده باشد.

نتیجه گیری

موضوع سقط جنین یک ماهه، مسئله ای چندوجهی است که در تقاطع احکام فقهی، قوانین حقوقی و ملاحظات پزشکی و روانشناختی قرار می گیرد. از منظر فقه شیعه و قوانین جمهوری اسلامی ایران، سقط جنین از لحظه انعقاد نطفه حرام و ممنوع محسوب می شود و حتی پیش از دمیده شدن روح در جنین یک ماهه نیز، این حکم پابرجاست. با این حال، استثنائاتی محدود و سختگیرانه برای جواز سقط جنین پیش از چهار ماهگی وجود دارد که عمدتاً شامل موارد تهدید جانی مادر، حرج شدید و غیرقابل تحمل برای او، یا ناهنجاری های شدید و غیرقابل علاج جنینی است.
در این موارد، طی کردن فرآیند قانونی از طریق پزشکی قانونی و تأیید مراجع ذی صلاح شرعی و پزشکی الزامی است. همچنین، در صورت وقوع سقط عمدی، دیه متناسب با مرحله رشد جنین (دو تا چهار صدم دیه کامل برای جنین یک ماهه) باید پرداخت شود. از جنبه پزشکی، سقط در ماه اول عمدتاً به روش دارویی انجام می شود که با وجود سادگی نسبی، می تواند عوارض جسمی و به ویژه روانی قابل توجهی برای فرد در پی داشته باشد. لذا، اهمیت مشاوره تخصصی با پزشکان، روانشناسان و مشاوران مذهبی پیش از هرگونه تصمیم گیری، نقشی حیاتی در سلامت و آرامش فرد ایفا می کند.
تأکید نهایی بر این است که هیچ تصمیمی در این حوزه نباید بدون آگاهی کامل، تحقیق جامع و مشورت با متخصصین مربوطه اتخاذ گردد. درک ابعاد مختلف این موضوع حساس، به افراد کمک می کند تا با مسئولیت پذیری و دقت بیشتری با آن مواجه شوند و از تبعات ناخواسته آن جلوگیری به عمل آورند.